က်ေနာ္ႏွင့္ က်ေနာ္၏ မွန္ကူကြက္မ်ား

က်ေနာ္သီအုိရီႏွစ္ခုကုိ တျပဳိက္နက္ဖတ္ၾကည့္ျပီး အေတြးထဲမွာ ကူကယ္ရာမဲ့ ပိတ္ေလွာင္ခဲ့ဖူးတယ္။ သီအုိရီ ၁၊၂ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။

သီအုိရီ(၁)

မ်ဥ္းျပဳိင္ႏွစ္ေၾကာင္း ဘယ္ေတာ့မွ မဆုံၾက/မျဖတ္ၾက။ ( သခ်ၤာဆိုင္ရာ သီအုိရီတစ္ခုပါ )

သီအုိရီ(၂)

အျပဳိင္ထြက္သြားေသာ အလင္းတန္းႏွစ္ခု အနႏ ၱအကြာအေ၀းမွာ ဆုံၾက/ျဖတ္ၾက။ ( ရူပေဗဒဆုိင္ရာ သီအုိဲရီတစ္ခုပါ)

အဲဒီႏွစ္ခုကုိ တျပိဳက္နက္ဖတ္လုိက္ေတာ့ က်ေနာ့္အေတြးေတြ ပိတ္ေလွာင္ အက်ဥ္းက်သြားပါေတာ့တယ္။ ဒီလုိေပါ့... စက္၀ုိင္းတစ္ခုရဲ႕ဗဟုိခ်က္မွာ ပိတ္မိေနသလုိမ်ဳိး။ ထြက္ေပါက္နတိၳ။

 

အဲဒီလို အက်ဥ္းအက်ယ္ထဲေရာက္လာတဲ့ခါ က်ေနာ့္ရဲ႕ေျဖရွင္းနည္း (၃)မ်ဳိးရွိတယ္ဆိုတာအခုအရြယ္က်မွ ျပန္ဆင္ျခင္မိပါတယ္။

(၁) ပထမ (under 20) ေျဖရွင္းနည္း
က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းမွာ အျပင္းေျပေဆာ့ၾကတဲ့နည္းေလးပါ။ တုတ္ေခ်ာင္းေလး ၄ ေခ်ာင္း၊ အမႈိက္ကေလး တစ္စနဲ႕ေပါ့။

 

အေပၚပုံက ေဂၚျပားထဲမွာရွိေနတဲ့ အမႈိက္ေလးကုိမထိပဲ အျပင္ေရာက္သြားေအာင္ ႏွစ္ခ်က္ပဲေရႊ႕ဆုိတဲ့ ကစားနည္းေလ။ နည္းေပါင္းစုံေရႊ႕ၾကည့္တဲ့အခါ ဒီလုိ ေအာင္ျမင္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ နံပါတ္(၃)တုတ္ေခ်ာင္းနဲ႔ နံပါတ္(၂) တုတ္ေခ်ာင္း ကုိပဲ ေရႊ႕လုိက္တာေလ။

(က်ေနာ္ ညစ္ေပါက္ကပ္က်ယ္ေတြးဖူးတယ္။ လက္ကုိင္ရိုးကုိ ဆြဲေျမွာက္လုိက္မွာေပါ့လို႔... ဘယ္ရမတုန္း၊ တကယ့္ေဂၚျပားမွ မဟုတ္တာ)

လြတ္ေျမာက္သြားျပီေပါ့။ အခက္အခဲတစ္ခုခုၾကဳံလာတိုင္းနည္းေပါင္းစုံေျဖရွင္းၾကည့္တယ္။ တစ္ခုခုနဲ႔ေတာ့ အဆင္ေျပမွာပဲဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပါပဲ။

 

(၂) ဒုတိယ (over 25) ေျဖရွင္းနည္း

``စာေတြကအရမ္းခက္တာပဲ။ ေအာင္ဖုိ႔မလြယ္ဘူး´´ လုိ႔ေျပာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ညီ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားကို က်ေနာ္ေျပာဖူးတယ္။ 

“ဒီမွာငါ့ညီ......မင္းခုအရြယ္ မွာ စာေတြက္ုိ က်က္မွတ္ေလ့လာဖုိ႔ ဦးေႏွာက္က ေကာင္းေကာင္းဖြံ႕ျဖဳိးေနျပီ။ မင္းရဲ႕ကုိယ္ကယခြန္အားနဲ႔ က်န္းမာေရးကလည္း အပင္ပန္းခံေလ့လာသင္ယူႏုိင္ျပီ။ မတတ္တာကို သင္ေပးမယ့္ဆရာေတြလည္း အဆင္သင့္။ ဘာမ်ားလုိေသးလုိ႔လဲကြာ”

“ငါ့ညီ..မင္းတစ္ခ်က္ေလာက္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ ..တို႔ေတြ လမ္းစေလွ်ာက္တတ္ကာစက ဦးေႏွာက္ကလည္း မဖြံ႕ၿဖိဳးေသး ၊ ကိုယ္ကာယခြန္အားကေရာ ဘာမ်ားျပည့္စံုေသးလို႔လဲ။ ေျခေထာက္ကို ဘယ္လိုလွမ္း၊ လက္ကေတာ့ ဒီလိုလႊဲဆိုၿပီး သင္ေပးတဲ့ ဆရာေရာ ရွိခဲ့လို႔လား။ လဲက်....ျပန္ထ.....ဆက္ေလွ်ာက္..လဲက်....ျပန္ထ.....ဆက္ေလွ်ာက္ ..လဲက်.....   .....     ဆက္ေလွ်ာက္......    .......ဆက္ေလွ်ာက္...... အဲဒီလုိနဲ႔ရေအာင္ေလွ်ာက္လာခဲ့တာေလ......။

``တကယ္ေတာ့ တစ္ဘ၀လုံးၾကဳံၾကရမယ့္ အခက္အခဲက လမ္းစေလွ်ာက္ရတာေလာက္ မခက္ပါဘူးကြာ”

လဲက်.....ျပန္ထ.....ဆက္ေလွ်ာက္ နည္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျဖရွင္းခဲ့ပါတယ္။ နည္းနည္းေတာ့ပင္ပန္းတယ္။

(၃) တတိယ ( over 30 ) ေျဖရွင္းနည္း

ေစတီပုထုိးေတြအနီးမွာ ငွက္ကေလးေတြကုိ ေလွာင္ခ်ဳိင့္နဲ႔ ထည့္ထားတာျမင္တုိင္း အေတာ့္ကုိ မြန္းမြန္းၾကပ္ၾကပ္ၾကီးခံစား ရတယ္။ အလြတ္လပ္ဆုံး ေကာင္းကင္ၾကီးထဲမွာ ရွိေနသင့္တဲ့ ငွက္ကေလးေတြက အက်ဥ္း ၾကပ္ဆုံး  ေလွာင္အိမ္ေလးထဲမွာ ျပြတ္သိပ္ေနၾကရတာေလ။ အဲဒီငွက္ကေလးေတြ အားလုံးကုိ ၀ယ္ျပီး လႊတ္ရေလာက္ေအာင္ ေငြေၾကးမတတ္ႏုိင္လုိ႔ ေနမထိထုိင္မထိျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ ..... တစ္ေယာက္ကေရာက္လာ၊ ငွက္ကေလး တစ္ခ်ဳိ႕ကို ၀ယ္ျပီးလႊတ္ေပး၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ .....ေနာက္ .....။ ဒီလုိနဲ႔ ငွက္ကေလးေတြအားလုံး လြတ္ေျမာက္သြားပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနမထိထိုင္မသာဒုကၡက လြတ္ေျမာက္သြားပါေတာ့တယ္။ အခက္အခဲ တစ္ခုခုၾကဳံလာတုိင္း ဘယ္လုိေျဖရွင္းမယ္ ဆုိတဲ့နည္းလမ္းကို မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး။ မ်က္ေစဖြင့္နားစြင့္ထားျပီး ဒါမ်ဳိးျဖစ္လာရင္ ေျဖရွင္းတဲ့သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ရွိမယ္။ အတုယူမယ္။ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းေလးအတုိင္း ေမွ်ာလုိက္ျပီး ေျဖရွင္းလုိက္တာပဲ။ နည္းနည္းအေခ်ာင္လုိက္တဲ့ ...... ဒီ့ထက္ပိုေျပာရရင္ လူပါး၀တဲ့နည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးသက္သာပါတယ္။

_________ ။  ________

ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အေတြးထဲမွာ ေပၚလာတဲ့အသက္အရြယ္အရ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခက္အခဲေျဖရွင္းနည္းေတြကို စကာတုိက္ခ်လုိက္တဲ့အခါ ဒီလုိေတြ႕ရပါတယ္။

နံပါတ္(၁)ေျဖရွင္းနည္း

ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပါပဲ။
                  

(ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မွားမွား ေနာက္ဆုံးေတာ့ေအာင္ျမင္တာပဲေလဆုိတဲ့  အေတြးနဲ႔ေပါ့)  

နံပါတ္(၂)ေျဖရွင္းနည္း

နည္းနည္းေတာ့ပင္ပန္းတယ္။

(ငါေအာင္ျမင္မွျဖစ္မယ္။ ငါလုပ္ႏုိင္တယ္။ ငါကြ.....ဆုိတဲ့မာန္ေတြးေလးနဲ႔ေပါ့)

 
နံပါတ္(၃)ေျဖရွင္းနည္း
   
ေတာ္ေတာ္ေလးသက္သာပါတယ္။
   

( သူမ်ားနည္းလမ္းကို ဘယ္ေတာ့မွမခုိးဘူး.....ငါလည္း ဒီလုိပဲ ေျဖရွင္းလုိက္တာ.....ပုံစံတူသြားလုိ႔သာ ဆုိတဲ့ ဇြတ္လိမ္ထားတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့)

ဘယ္အေတြးက ပုိေကာင္းတယ္။ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေျဖရွင္းသင့္တယ္  ဆုိတာကေတာ့ ..... .....  .....။      ။

 

ကိုၾကည္ႏိုင္
_____________________________________

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေရာက္တတ္ရာရာအေတြးစေတြကို ေရးတတ္သလိုေရးခ်ၾကည့္လိုက္တာပါ...